υποσαγής

-ές, Α

σαμαρωμένος («ἡ ὑποσαγὴς ὄνος», Ιουστ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + σαγή «σαμάρι», κατά τα σιγμόληκτα επίθ.].